Ceramika : pierwsze znaleziska z terakoty pochodzą z okresu punickiego w rejonie S. Andrea, ale najważniejsze pozostają szczątki z obszaru Sa Mura. Na tym terenie aluwialnym znajdują się ślady budowli, w których wiele znalezisk ceramicznych okazało się bardzo użytecznych do rekonstrukcji przeszłości Assemini.

Wśród tradycji przekazywanych przez starożytnych chłopów rzemiosło ceramiczne miało bardzo ważne znaczenie: w rzeczywistości wszystko, co można osiągnąć za pomocą koła i rąk "sa roda", ze słońcem i ogniem, w szczególności "su strexu" (Zapiekanki, miski, patelnie, dzbany, kolby, "tuvusu" i inne) sprawiły, że Assemini to wyjątkowe centrum ceramiczne w regionie. Typowym miejscem produkcji ceramiki był dziedziniec, na którym znajdowała się studnia do wydobywania gliny, zbiorniki do dekantacji i polerowania, tokarka, dach do suszenia wazonów i opalany drewnem piec ceglany o cylindrycznej orientalnej wypukłości . W średniowieczu korporacje, zwane "Gremii", regulowały twórczą i handlową działalność "strexiaus" ustawami i rozporządzeniami, nakładając obowiązek nie modyfikowania formularzy i nie modyfikowania stałych opłat. W latach dwudziestych nastąpiły pewne przemiany w procesie obróbki gliny stworzonej przez Efisio Melis, która nadała ceramice nową estetykę i użyteczność. Nowość została natychmiast wykorzystana do produkcji na dużą skalę, rozpoczyna się więc działalność warsztatu garncarskiego Assemini. Terakota nadal stanowi dziś główną produkcję garncarzy asseminesi. Obok typowych waz, dzbanków, garnków i mis, słoików i naczyń ozdobionych falistymi graffiti i geometrycznymi figurami, które ukazują motywy miejscowej tradycji, są emaliowane i ręcznie zdobione wyroby ceramiczne, z kolorami i fryzy, które odróżniają rzemieślników z każdej z nich. inne, prawdziwe produkcje artystyczne. Laguna di Santa Gilla : laguna Santa Gilla, położona w zachodniej części Cagliari, ma istotne znaczenie historyczne, naukowe i przyrodnicze. Rozciąga się na około 10 km do ujścia Rio Cixerri i Rio Fluminimannu, które go zasilają.

W wodach stawu Fenicjanie wylądowali w bardzo odległym VIII wieku p.n.e. i tu narodziła się pierwsza miejska osada Kartagińskich Carales. W okresie sądowym Santa Gilla znał swoje największe znaczenie. Obszar laguny, chroniony przed straszliwymi atakami islamskimi, które szalały na wybrzeżach, został wybrany, aby ustanowić stolicę sądowniczego królestwa Cagliari, Santa Igia.

Wraz z przybyciem Pizańczyków, którzy zniszczyli miasto w 1258 roku, przeniesienie centrum władzy na wzgórze Castello di Cagliari. Zalew Santa Gilla to tylko część dużego stawu w Cagliari (największej wyspie), który ma powierzchnię ponad 3000 hektarów. Oprócz laguny obejmuje ona baseny solankowe Macchiareddu i mały staw Capoterra.

Laguna ma znaczącą wartość dla fauny. Występują rzadkie gatunki ptactwa wodnego: kormoran, avocet, kurczak sułtana, palach włoskich, a zwłaszcza różowy flaming, który również często odwiedza staw Molentargius. Monte Arcosu : z rezerwatem 3 000 hektarów rezerwat przyrody Monte Arcosu jest już największą włoską oazą, ale może się dalej rozwijać, ponieważ zidentyfikowano już inny las, pod niektórymi względami nawet piękniejszy, za Monte Lattias, najwyższym szczytem w obszar o długości 1086 metrów. Jest jeszcze 600 hektarów, które WWF zamierza nabyć. Ogromna rezerwa, biorąc pod uwagę, że istnieją parki narodowe na innych obszarach europejskich, takich jak w Anglii, które nie przekraczają 1000-1 500 hektarów terenu.

Znajduje się w południowo-zachodniej Sardynii na terytorium Uta, Assemini i Siliqua.